எல்லாவற்றையும் அறிந்துகொள்ளவும் தனக்கு உட்பட்டதாக ஆக்கிக்கொள்ளவும் ஆர்வம் உள்ள மனிதனின் இயலாமையை அழகாக சித்தரித்து உள்ளீர்கள்

கிளாஸ் .... என்னதான் முயன்றாலும் விதிக்கப்பட்டதுதானே நடக்கும்

Hello 'Nathai' I am sorry Matangi! Glad to stop by here. visting from KParthasarathi's site.

Loved the post though some of the words are beyond my understanding.

No, please don't get me wrong, I know Tamil. It's just that I haven't heard of nice Tamil in a very very long time...

Will be back to read more.

~ NRIGirl

அற்புதமான மொழி நடையில் வாழ்வியலைச் சொல்லியிருக்கிறீர்கள்.

இலையின் அடியில் ஒட்டிக்கொண்டு ஊஞ்சல் ஆடும் நத்தையைப்போன்றவன் தான் இந்தப்பிரபஞ்சத்தில் எங்கோ ஒர் ஓரத்தில் அண்டிக்கொண்டிருக்கும் மனிதனும். அருமை.

சரியான கேள்விகளையே கேட்டிராத மனிதனுக்கு- விடையைக் காண்பித்து, பூமிக்கு ஏற்பட்ட நிலையை தானும் அடைய வேண்டாம், என்றுதான் நினைத்துக் கொண்டதோ, அந்த சக்தி.

...Simply Superb!!!!!!! நிறைய சிந்திக்க வைக்கும் பதிவு. அசத்திட்டீங்க!

அற்புதமான சிந்தனை

சிலிர்த்தேன் மாதங்கி.

இவான் துர்கேனிவ்வின்,"Fathers and sons" நாவலின் பஸாரவ் ஒரு வைக்கோல் போரின் மேல் படுத்தபடி இப்படித்தான் மனிதனின் அற்ப வாழ்க்கையைப் பேசுவான்.

இந்தப் ப்ரபஞ்சத்தின் பல ஆயிரம் கோடிக்கணக்கான ஜீவராசிகளில் நான் கண்ணுக்குத் தெரியாத கடுகில் ஒரு சிறு புள்ளி. எனக்குள் எத்தனை எத்தனை விதமான குணாதிசயங்கள்?என்ற ஆத்ம விசாரத்தில் ஆழ்ந்திருப்பான். அந்த பஸாரவ்வை நான் கண்டேன் உங்கள் எழுத்தில்.

எல்லாவற்றையும் ஆளவேண்டும்- எல்லாப் புதிர்களுக்கும் விடையறிய வேண்டும்-தனக்குத் தெரியாதது இருக்கக்கூடாது என்கிற அகங்காரம் வாழ்க்கையை ரசிக்கவேண்டிய காலத்தின் கண்களை மூடிவிடுகிறது.

நத்தை யாரையும் எதிர்பார்க்காமல் தன் பாதையில் யுகங்களாய் ஊர்ந்தபடி இருக்கிறது.தடை வரும் போது தன்னையே ஓட்டுக்குள் சுருக்கிக் கொள்கிறது. அதன் மென்மைக்கு ஒவ்வாத மனிதனிடம் சிக்க நேர்கையில் அமைதியாய் உயிர்துறக்கிறது.

மேலும் மேலும் பல கோணங்களில் யோசிக்கவைக்கிற அபாரமான பதிவு.

உங்களின் சிந்தனையின் மேன்மையைக் கைகூப்பித் தலைவணங்குகிறேன் மாதங்கி.

நத்தையின் வேகம். மனிதனின் வேகம். இரண்டுமே புரிந்து கொள்ள முடியாதவை
உளவியல் சார்ந்த பதிவு.

\\கேள்விகளைத் தேடிக்கொண்டிருக்கும் மனிதனுக்குக் கிட்டியதேன்னவோ- ப்ரபஞ்சத்தின் ஒரு துளி கண்டத்தில் அவன் அடைந்த ப்ரமிப்பு ஒன்றே தான்! //

மிகவும் சரி.
.

//ஆனால் அப்படிக் கொண்டு விடப்பட்ட நத்தை, உண்மையில் எங்கே செல்ல எத்தனித்திருந்தது? - என்பதை யார் அறிந்திருக்கக் கூடும்// ஆம், உதவுவதே தவறாகக் கூடுமில்லையா?

சிந்திக்க வைக்கும் பதிவு..

Wow... I admire the maturity in your writing... not everyone is got a way with words which you're blessed with and we're blessed to read it... keep up the good work..:)

ஊர்ந்துசெல்லும் நத்தை விட்டுச் செல்லும் எச்சிற்தடம் அது திரும்பி வர இட்டுசெல்லும் அடையாளம் என்பார்கள்..
மனதனுக்குத்தான் இயக்கில்லை போக்கில்லை ஏனென்பதில்லை... மயக்கத்தால் மட்டுமே நகரும் வாழ்க்கை.

excellent one as usual.

ஹம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்!! பெருமூச்சு மட்டும் தான் என்னால விடமுடியர்து மாதங்கி!..:)

ப்ரமிப்பின் தாக்கத்தினால்- அங்கேயே மிதந்துகொண்டிருக்கிறான்.

//கேள்விகளைத் தேடிக் கொண்டி ருக்கும் மனிதனுக்குக் கிட்டியதேன் னவோ- ப்ரபஞ்சத்தின் ஒரு துளி கண்டத்தில் அவன் அடைந்த ப்ரமிப்பு ஒன்றே தான்! அந்த ப்ரமிப்பின் தாக்கத்தினால்- அங்கேயே மிதந்து கொண்டிருக்கிறான். //
முதல் தரம்!மேம்போக்காகப் படித்துவிட்டு ஓட முடியாத ஒரு பதிவு!நன்று,மாதங்கி!

மாதங்கி, உங்கள் பதிவுகளை நான் தவறாமல் படிப்பதுண்டு. அடிக்கடி வரும் சந்தேகம் உங்கள் தமிழ் நடையில் காணப்படும் மாற்றம், சில சமயங்களில் தமிழ் சுமாராக எழுதப் படிக்கத் தெரிந்தவர் போல் எழுதுகிறீர்கள். சில சமயம் அழகு தமிழில் பதிவிடுகிறீர்கள் .நல்ல தமிழில் எழுதும் விஷயங்கள் என்னை மிகவும் சிந்திக்க வைக்கிறது.எழுதுவது நீங்கள்தானா என்ற ஐயம் எழுகிறது.
உங்கள் எண்ணத்தெளிவும் கருத்தாழமும் எனக்கு வியப்பூட்டுகிறது. வாழ்த்துக்கள்.வாழ்க வளமுடன்.

ஏதோ பெரிய விஷயம் எழுதியிருக்கீங்கன்னு தெரியுது.. நத்தை வேகத்துல தான் புரிஞ்சுக்க முடியுது... ;-)))

ஒத்தை
நத்தையின் நகரலில்
கத்தை கத்தையாய்
கருத்துக்களை
தந்தவிதம்
வியாபம்
வாழ்த்துக்கள் தோழி

இந்த முறை இரு அறிவுஜீவிக‌ளும் ஆறாம் அறிவு ப‌ற்றியே ப‌திவிட்டிருக்கிறீர்க‌ள்.
(ப‌ர‌ஸ்ப‌ர‌ பின்னோட்ட‌ங்க‌ளும் கூட‌). நாம் ந‌ம‌து பார்வையில், "கொளுக் மொளுக்"
நத்தைக‌ளையும், அட‌ர்வ‌ன‌த்தில் நீர‌ருந்தும் அணிலையும், யானையையும் பார்த்து ப‌திவினில் ப‌கிர்கிறோம். அவைக‌ளின் பார்வையில், நாம் யாராய், எதுவாம், என்ன‌வாய் தோன்றுவோம்?
ஒரு பூத‌மாய், விஷமிருக‌மாய், தேவ‌தையாய்? அவர‌வ‌ர் / அத‌ன‌த‌ன் வாழ்வில் அதுவே க‌தாநாய‌க/நாய‌கி, ஆனால் ம‌னித‌ன் தான் ம‌ட்டுமே ஆறாவ‌து அறிவுட‌ன் ம‌ற்றெல்லா உயிர்க‌ளைவிட‌வும் உய‌ர்ந்த‌தாய் எண்ணி எழுதி சுய‌த‌ம்ப‌ட்ட‌த்தில் தன் இன‌மே உய‌ர்ந்த‌தாக கூவித் திரிகிறோம். ந‌ம்மை பார்த்து ம‌ற்ற‌ உயிரின‌ங்க‌ள், கிறுக்க‌ர்க‌ள் என்றே, விள‌க்கின் ஒளியில் சாகும் விட்டில் போல, செல்வ‌ம் சேர்ப்ப‌த‌ற்காய் சாகும் அறிவிலிக‌ள் என்றோ நினைத்து கேலி பேச‌லாம் தானே? எறும்பின் போர்திறமும், ஒழுங்குமுறைக‌ளும் தேர்ந்த‌ சிறப்பு ‌ப‌யிற்சி பெற்ற‌ ராணுவ‌ம்/ப‌ய‌ங்க‌ர‌வாதிக‌ள் ந‌ட‌வ‌டிக்கை போல‌ இருக்கும். ஒவ்வொரு உயிர‌னங்க‌ளூம் அத‌ன‌த‌ன் பார்வையில் ம‌னித‌னை விட‌ அதிக‌ அறிவு கொண்ட‌தாகவே இருக்க‌லாம்.
உன‌து விழியில் என‌து பார்வையென‌ பாட‌த்தெரிந்த‌ நாம் ஏன் அவைக‌ளின் விழியில் ந‌மது பார்வையால் ந‌ம்மையே பார்க்க‌க் கூடாது?

நத்தையைக் காட்டி, தத்துவம் சொன்ன அழகு அற்புதம், மாதங்கி!

//நத்தையின் வேகம்- அதனை உற்று நோக்கிக்கொண்டிருப்பவர்களை பொறுமை இழக்கச் செய்துவிடும். அதற்க்கு உதவி செய்யும் பொருட்டு- அதை ஒரு இலையின் மீது வைத்து, சற்று தொலைவில் விட்டு விடுவதற்குத் தூண்டிவிடும், அந்த நத்தையின் வேகம்.//

மனிதனின் மேல் வைக்கும் அபிமானம் தான் மனிதாபிமானம் என்று எண்ணிக் கொண்டிருக்கிறோம்!
இதுவும் உச்சப்பட்ச ஒரு மனிதாபிமான செயல் தான்!

//ஆனால் அப்படிக் கொண்டு விடப்பட்ட நத்தை, உண்மையில் எங்கே செல்ல எத்தனித்திருந்தது? - என்பதை யார் அறிந்திருக்கக் கூடும்? அந்த நத்தையின் விருப்பம் இல்லாமல் அதைக் கொண்டு சேர்பித்த இடம்- அந்த நத்தைக்கு உவந்ததா? அதனால் அந்த இடத்திற்குத் தகுந்தாற்போல் இயங்க இயலுமா? அதற்க்கு அந்த இடம் பழக்கப் பட்டு விடுமா? - என்றெல்லாம் எண்ணத் தோன்றுகிறது.//

பலசமயங்களில் உணர்வின் அடிப்படையில் மனிதன் கொள்ளும்
அபிமானங்கள் தோற்றுவிடுவது இப்படித்தான்! அறிவு அவனுக்கு
'அசடே!' என்று ஆயிரமாயிரம் இதோபதேசங்கள் செய்கிறது.
உணர்வு பேசாமல் அறிவின் ஆக்கிரமிப்பில் அடங்கிப்போகிறது.

Just as you brood over the the snail's pace and the purpose in life, I brooded over shortly whether the term மனிதன் used in the post implied the male of the species or generally humanity. :-)